Νότα Κυμοθόη
"ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΑΤΙ"
ΠΟΙΗΣΗ
(αφιερωμένο)
"Δε ξεχνώ", είπαν τα μάτια σου
και κράτησα λευκό γιασεμί
ενώ έφευγες γι' άλλη πατρίδα
εκεί, οπού το κέρδος είχε νόημα.
"Θα μου λείψεις", είπαν τα χείλη σου
κι ένα κυκλάμινο φύτρωσε στο βράχο
όταν τα δακρυσμένα μάτια
αγνάντευαν τη σιλουέτα σου πέρα μακριά.
"Σε θέλω", έλεγες με πόθο
κι άπλωνες εκατόφυλλο ρόδο στο σώμα
και το στρώμα ευωδίαζε έρωτα...
Γι' αυτό κρατώ έως τώρα ένα μόνο ρόδο
για σένα...στο άδειο δίπλα μαξιλάρι.
Ίσως, είναι αυτό το ελάχιστο κάτι
στην ιδιοκτησία του τίποτα χρόνου
οπού ήρθες ωραίος κόσμος μέσα σε λέξεις...
Και τώρα, στην όλη σιωπή οπού βαδίζει
"Δε ξεχνώ, θα μου λείψεις, σε θέλω"
καρφίτσες τρεις σε ημερομηνίες ενδυμάτων
εκεί, στις όχθες του κόσμου μας όλου
σε μια απόσταση υψωμένη με ανάσες ψυχής
αθώων αηδονιών σε Άνοιξης πανηγύρια
για να ευωδιάζουν όλα τα γιασεμιά μαζί
κι όλα τα κυκλάμινα σε βράχων σχισμάδες
και να λέω μόνο εκείνη τη φράση
και να ευωδιάζει το εκατόφυλλο ρόδο έρωτα
ίσως, γιατί μόνο αυτό το ελάχιστο κάτι
απόμεινε να έλκει την ομορφιά
από μνήμη ωραία σε μια παλάμη
οπού το καράβι της σχέσης
έσμιξε κι έμεινε σ' ένα άγγιγμα
μιας αιώνιας στιγμής...
Το ελάχιστο κάτι Εσύ κι Εγώ, έρωτά μου!..
Copyright:Νότα Κυμοθόη
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ 2012 © Nότα Κυμοθόη
νΌΤΑ κΥΜΟΘΌΗ "τΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΚΑΤΙ"ΠΟΙΗΣΗ© NΌΤΑ ΚΥΜΟΘΌΗ
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές